‘Ik had al twee keer eerder in de kerkenraad gezeten, eerst vier jaar als ouderling, daarna vijf jaar als voorzitter. Ik heb even getwijfeld of ik het nu weer opnieuw wilde, maar tot nu toe bevalt het me erg goed!

Ouderling zijn betekent vooral dat ik mensen bezoek vanuit de kerk. Dan gaat het simpelweg om een stukje aandacht en oog voor elkaar hebben. Het lastige is natuurlijk dat je onmogelijk bij iedereen langs kunt, maar je probeert het zo goed mogelijk te doen voor de mensen die op je pad komen. Ik vind het altijd heel bijzonder om de verhalen van mensen te horen. Vaak gaat het bijna vanzelf: aan de hand van een simpele vraag of aan de hand van bijvoorbeeld een foto die ik in de woonkamer zie hangen, ontstaan er hele mooie gesprekken.

Ik hoef het gelukkig niet alleen te doen: de ouderlingen komen eens in de twee maanden bij elkaar in de pastorale raad, en dan is er nog de kerkenraad waar ik deel van uitmaak, en het wijkteam met wie we de bezoekjes in ‘ons’ deel van het dorp wat verdelen. In de pastorale raad zijn we elkaars ogen en oren: we wijzen elkaar erop wat er speelt in het dorp, we helpen elkaar en leren van elkaar.

Om ouderling te kunnen zijn, is denk ik het belangrijkste dat je goed kunt luisteren, dat je kunt opnemen wat iemand bezighoudt, en dat je je kunt verplaatsen in het perspectief van de ander. Natuurlijk is een gesprek een wisselwerking tussen twee mensen, maar uiteindelijk gaat het om de aandacht voor de ander.’

Enthousiast geworden? Per september zijn we weer op zoek naar nieuwe diakenen, ouderlingen en kerkrentmeesters. Spreek Jan of een ander kerkenraadslid aan, of mail naar de scriba, en we kijken in overleg op welke plek je iets zou kunnen betekenen.